Τρίτη 8 Μαΐου 2018

Όταν πάψει να ζηλεύει, ν’αρχίσεις να αγχώνεσαι!


Στον έρωτα τίποτε δεν καταδικάζεται. Τίποτε δε θεωρείται τρελό, παρακινδυνευμένο, ανήκουστο. Όλα παίρνουν εξωπραγματικές διαστάσεις. Τίποτα δεν μπορεί να είναι δακτυλοδεικτούμενο και κατακριτέο. Ο άνθρωπος στον έρωτα χάνει τα λογικά του. Φέρεται πρωτόγονα, αιμοβόρα, κτητικά. Μακριά από πολιτισμούς, κανόνες και καθωσπρεπισμούς. Λυσσάει ο ερωτευμένος να διεκδικήσει, να κερδίσει, να κρατήσει όποιον ερωτεύτηκε κοντά του.

Με αυτό το βλέμμα του τρελού, του μόνιμα σε κατάσταση συναγερμού, τσεκάρει όλους τους πιθανούς κινδύνους. Εκείνους που μπορούν να αποβούν μοιραίοι για την ευτυχία του. Όλα φαίνονται ύποπτα, περίεργα, πονηρά. Σαν να θέλουν άπαντες να αρπάξουν αυτό που είναι δικό σου. Και δεν τους αφήνεις. Εδώ δε χωράνε πολιτισμοί κι ευγένειες. Είναι η ζωή σου ή η ζωή μου.
Λένε πως η ζήλια είναι συναίσθημα των ανασφαλών ανθρώπων. Εκείνων που νιώθουν λίγο ανεπαρκείς, λίγο ασήμαντοι, λίγο ανάξιοι θαυμασμού κι αγάπης. Ποιος ερωτευμένος δεν έχει ανασφάλειες; Κανένας. Απ’ τη στιγμή που ο έρωτας σου χτυπάει την πόρτα, όλη σου η σιγουριά κάνει άλμα απ’ το παράθυρο κι είσαι εκτεθειμένος σε κάθε είδους φόβο. Αν τα είπες καλά, αν πέρασε καλά μαζί σου, αν βαρέθηκε, αν ήταν αρκετή η ομορφιά σου, η εξυπνάδα σου, το χιούμορ σου. Νιώθεις σαν να δίνεις εξετάσεις κάθε φορά και παλεύεις να αριστεύσεις γιατί γνωρίζεις πως πάντα κάποιος καραδοκεί για να σου φάει τη θέση.

Δεν υπάρχουν άνθρωποι που ζηλεύουν κι άνθρωποι που δεν ζηλεύουν. Υπάρχουν ερωτευμένοι και μη. Κανένας κεραυνοβολημένος δε βρίσκεται σε κατάσταση ζεν όταν υπάρχει αντίζηλος σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων. Ο έρωτας συγκαταλέγεται στα πρωτόγονα ένστικτά μας και σαν κι αυτά του συμπεριφερόμαστε. Είναι σαν την πείνα και τη δίψα. Αν πεινάς, τρως. Αν διψάς, πίνεις. Αν είσαι ερωτευμένος, ζηλεύεις. Αν είσαι γυναίκα, το κάνεις με μαεστρία.

Πολλές δε θα το παραδεχτούν ποτέ. Δύσκολα θα ακούσεις χείλη να σου λένε: «Βέβαια και ζηλεύω. Γούστο μου και καπέλο μου». Έχουμε έναν εγωισμό και μια αξιοπρέπεια, βλέπεις. Δεν πρέπει να τα ισοπεδώσουμε όλα και να δώσουμε τη χαρά στον απέναντι πως σιγοβράζουμε σα φαγητό σε χαμηλή φωτιά.

Αλλά αν σε ζηλεύει, το αισθάνεσαι. Πάντα το αισθάνεσαι. Είναι στο βλέμμα της, όταν μιλάς με κάποια που θεωρεί απειλή, σε εκείνο το «τίποτα» που έρχεται σαν απάντηση στην ερώτηση «τι έχεις;», στα μούτρα άνευ προφανούς λόγου και σε εκείνο το ξαφνικό ενδιαφέρον για το ποια ήταν αυτή που σου μίλησε, σε χαιρέτησε, σε κάρφωσε, τόλμησε να αναπνεύσει δίπλα σου, τέλος πάντων.

Η γυναικεία ζήλια είναι φτιαγμένη για να την καταλαβαίνεις. Μπορεί να είναι αθόρυβη αλλά ενεργή σαν ηφαίστειο, έτοιμη να εκραγεί ανά πάσα στιγμή. Μπορεί να είναι φωνακλού κι υστερική για μερικά λεπτά που φαντάζουν αιώνες. Μπορεί να γίνει εμμονική και να κολλήσει σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο ή ισοπεδωτική και να παρασύρει στο διάβα της αθώα γυναικόπαιδα. Όταν η ζήλια κάνει την εμφάνισή της, είσαι ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίου.

Η ερωτευμένη γυναίκα θα θέλει να μάθει πού πήγες, με ποιους πήγες, πόσο έμεινες, πόσα τηλέφωνα την πήρες, αν την ξέχασες, τι φόρεσες, αν ήταν γυναίκες στην παρέα, τα Ε9 τους, αν είναι δεσμευμένες, ελεύθερες, αν τις συμπαθείς, γιατί τις συμπαθείς κι ένα σωρό άλλα που όρεξη να ‘χεις να απαντάς. Κι αν δεν τα ρωτήσει, θα περιμένει να τα πεις από μόνος σου. Διότι, αν δεν τα πεις, κάτι κρύβεις κι εκείνη πρέπει να τα ξέρει όλα πριν καν συμβούν γιατί είναι σίγουρη πως θα συμβούν.

Κι αν όλα αυτά, σου φαίνονται ένα πανύψηλο βουνό, σκέψου το αντίθετο για μια στιγμή. Να είναι παντελώς αδιάφορη. Να μη σε πρήζει με έναν καταιγισμό ερωτήσεων. Να μην περνάς από ανακρίσεις συνεχώς. Να νιώθεις πιο ελεύθερος κι απ’ όταν ήταν ήσουν μόνος. Να περηφανεύεσαι για το πόσο cool είναι η κοπέλα σου γιατί σου έχει τυφλή εμπιστοσύνη. Να μην της καίγεται καρφί για τις συναναστροφές σου. Να μην τη νοιάζει που η απέναντι σε φλερτάρει ασύστολα εδώ κι ένα τέταρτο. 

Γαμάτα; Άλλαξε τόνο. Γάμα τα.

Γυναίκα που δε σε ζηλεύει, πλέον ζηλεύει κάποιον άλλον. Με τις υγείες σου.

Πηγή
http://www.pillowfights.gr/

Πηγή
http://www.anapnoes.gr/otan-papsi-na-zilevi-narchisis-na-agchonese/